امروزه استفاده از پوشش های با خاصیت فوقآبگریز تبدیل به یکی از موضوعات مورد توجه دانشمندان در سراسر دنیا شده است، به طوری که حجم وسیعی از تحقیقات در مراکز پژوهشی و صنایع مرتبط، به ساخت و گسترش تولید این دسته از پوششها اختصاص یافته است. فوقآبگریزی یک پدیده ی شیمی- فیزیکی مربوط به سطح است که در آن انرژی سطحی پوشش بسیار کم بوده و سطح به سختی تَر می¬شود. به طور کلی پوشش¬های فوقآبگریز به پوشش هایی گفته می¬شود که در آن زاویه تماس آب بر روی سطح بیشتر از °115 باشد. پوشش¬هایی با این ویژگی دارای کاربردهای گسترده¬ای نظیر نسل نوین پوشش های ضد خزه دریایی، پوشش های خودتمیزشوده، پوشش های ضدیخ، ضد رسوب بیولوژیکی و ... می¬باشند. ایده¬ی اصلی این پدیده از طبیعت الهام گرفته شده¬است. بسیاری از حشرات و گیاهان مانند برگ نیلوفر آبی و بال¬های پروانه¬ها دارای خاصیت فوقآبگریزی می¬باشند. پدیده¬ی فوقآبگریزی را می¬توان از دو منظر ترکیب شیمیایی و میکرو ساختار هندسی سطح مورد بررسی قرار داد. آبگریزی در پدیده¬های طبیعی از جمله برگ نیلوفر آبی که به پدیده¬ی اثر نیلوفر آبی نیز معروف است، منشا الهام ساخت پوشش¬های هوشمند با خاصیت فوقآبگریزی بوده است. برگ¬های نیلوفر آبی به دلیل داشتن حفراتی در ابعاد میکرو و نانومتری منجر به محبوس¬شدن هوا در این حفرات شده که در نتیجه¬ی آن با قرار گرفتن آب بر روی برگ، کمترین میزان چسبندگی میان سطح و قطره آب رخ داده و خواص فوقآبگریزی و خود تمیزشوندگی را از خود بروز می¬دهد.
